, Waterschap Groot Salland

“Wat ik doe, moet van nut zijn voor een ander”

Femmy le Clercq-Westhuis zit voor de Algemene Waterschaps Partij (AWP) in het bestuur van Groot Salland. Als eenvrouwsfractie staat zij haar mannetje. “Bij de algemene beschouwingen kwam ik op een vouwfiets en in groene jurk de vergaderzaal binnen. Ik houd van statements.”

DOOR WILLEM PEKELDER

Het waterschap deed al vroeg zijn intrede in haar leven. “Ik kwam als kind vaak langs het waterschapskantoor en zal nooit vergeten wat ik daar op de ruit zag aangeplakt. Een getypt briefje met: Dinsdagochtend bestuursvergadering. Er stonden altijd twee handtekeningen onder, van de heren De Jager en Mosterdijk,  dijkgraaf en secretaris. Gek hè, dat ik dat nog allemaal weet. Het heeft zeker grote indruk op me gemaakt.”

Een sprankelende verschijning meldt zich deze ochtend voor het waterschapsinterview: Femmy  le Clercq-Westhuis. Ze kwam ter aarde in Vollenhove, Overijssel, een waterrijke omgeving. Het Wiedengebied en de Kadoelerbrug waren vlabij. Femmy le Clercq (59) herinnert zich hoe bij stormweer de waterkering dicht ging. “Als het dan ook nog hoogwater was, hadden wij een overstroming in de gewelvenkelder. Als kind was ik altijd bang voor water. Het was een vijand.”

Haar vader bezocht  boeren om met stierensperma tochtige koeien te bevruchten. Haar moeder deed het huishouden en bekwaamde zich later als pensionhoudster. “Hard werken, zodat je goed kan verdienen, dat heb ik van huis uit meegekregen.” Wie haar c.v. bekijkt, ziet een bonte aaneenschakeling van opleidingen en banen in het onderwijs. Nu is Femmy le Clerq docent Nederlands aan de bovenbouw van het vmbo in Zwolle.

“Ik ben het onderwijs ingegaan omdat het een creatief beroep is dat je redelijk onafhankelijk kunt uitvoeren. Er is altijd werk, en ik vind het geweldig om jongeren iets mee te geven. Alles wat ik doe, moet van nut zijn voor een ander, zodat ik aan het eind van mijn leven kan zeggen: ik heb ertoe gedaan op mijn plekje in de wereld. Ik ben overtuigd humanist en wil zo graag rondbazuinen dat je in jezelf moet geloven en in actie moet komen als je dingen wilt veranderen.”

Dat klinkt inspirerend.

“Ik ben graag in de nabijheid van mijn leerlingen en ik geloof dat dat omgekeerd ook zo is. Ik kan ook iets opsteken van jongeren. Bijvoorbeeld hoe ik de tijd moet instellen op mijn mobiele telefoon. Of hoe het is om scooter te rijden. Ik ben pas ‘es achterop gesprongen bij een leerling. Ik wilde het meemaken. Voor zover mogelijk wil ik het leven van mijn leerlingen leven. Misschien komt dat doordat ik zelf geen kinderen heb. Een pijnlijk gemis? Nee, ik beleef heel veel aan mijn leerlingen, maar ook aan mijn nevenactiviteiten, zoals Waterschap Groot Salland.”

Waarom heeft u zich in 2008 kandidaat gesteld voor het waterschapsbestuur?

“Het water is altijd in mijn leven geweest. Eerst als vijand, later als vriend. Mijn man Cees en ik zijn fervente watersporters. Water geeft rust, water wuift, water wast en laat de bodem zien. Toen we jonger waren gingen mijn man en ik vanaf de zeilboot naakt het water in om onze haren te wassen. Van de zomer zat ik bij ons tweede huisje in Stavoren aan het water. Ik hoorde krekels, kikkers en vogels, en uit het gras kwam een heel klein kopje naar boven. Een woelmuisje, denk ik. Het was een gelukzalig moment.”

Over woelmuisjes gesproken, hoe belangrijk zijn natuur en natuurbehoud voor de AWP?

“Van eminent belang. Gelukkig is de waterkwaliteit in ons beheergebied de afgelopen vijfentwintig jaar sterk verbeterd, zo is pas uit een rapportage gebleken. Die vooruitgang is  onder meer te danken  aan de Kaderrichtlijn Water. Met duidelijke afspraken en handhaving proberen we op dit niveau te blijven. Wat ik heel belangrijk vind, is dat burgers inspraak hebben, zodat ze zich medeverantwoordelijk gaan voelen voor milieubehoud en duurzaamheid. Zo vangen boeren in dit gebied, als uitvloeisel van Salland Waterproof, hun eigen regenwater op en gebruiken dat weer als drinkwater voor hun vee. Ook erfspoelwater wordt nu op een natuurlijke manier gezuiverd dankzij riet dat speciaal voor dat doel is geplant in de sloot.”

Wat is de meewaarde van u en de AWP?

“Dat we onafhankelijk zijn en niet gebonden aan landelijke politieke partijen. Wij zijn transparant, en controleerbaar.  De klant, boer-burger-bedrijf,  en het water zijn bij alles wat we doen  leidraad.  Inspraak heb ik al genoemd als prioriteit. Maar ik geloof dat het hele ab dat wel vindt. Zo heeft Groot Salland met burgers, boeren en pachters een bijeenkomst belegd over de Kampereilanden die bij een recente noordwesterstorm niet geheel veilig bleken. Die inspraak moet resulteren in een stappenplan om de veiligheid te verbeteren. Ik zit op zulke bijeenkomsten vooral om te luisteren. Een van de boeren zei: ik kan mijn stal op een terp zetten. Kijk, dat zijn bruikbare ideeën.”

Uw partij heeft vast ook iets met duurzaamheid?

“Natuurlijk. Ik ben een groot voorstander van de pilot van het db om meer te werken via de iPad. Dat scheelt enorm in papier. Net zo blij ben ik met de energiecoördinator die kijkt hoe we nog meer op  stookkosten, onderhoud gebouwen, materieel, enz.  kunnen besparen. Om nog maar te zwijgen van het zwembad in Raalte dat wordt verwarmd met behulp van de waterzuiveringsinstallatie in die plaats.”

Voor veel mensen is duurzaamheid een ongrijpbaar modewoord. Ze denken: wat moet ik er mee?

“Zo moeilijk is het niet. Ons huisje in Stavoren is geheel duurzaam ingericht. We hebben lemen wanden, zonnecollectoren en maaien alleen het gras als de zon schijnt. De serre fungeert als warmte- en koudebuffer en aardwarmte pompen we op uit de grond.”

Heeft u als waterschapsbestuurder ook iets aan uw onderwijzersachtergrond?

“Zeker. Educatie zit mij in het bloed.  Ik ben sinds november waterambassadeur en ga op scholen presentaties geven over het waterschap. We krijgen binnenkort ook een nieuwe jeugdambassadeur: Moïsyàh Shafiei Sabet.  Zo’n naam triggert iets bij mij omdat ik in de Integratieraad Zwolle zit. Wij beijveren ons als adviesorgaan voor een gelijkwaardige positie van culturele minderheden.  Dat is iets wat helemaal bij mij past: ik zal altijd blijven opkomen voor de zwakkeren. Maar goed, onze Moïsyàh. Zij zal andere jongeren vertellen over het belang van waterschappen. We hebben de jeugd echt hard nodig. En ze willen best in beweging komen. Pas hebben jongeren van de opleiding Groene Welle een bos wilgen verplant om bevers een betere verblijfsplaats te geven. Dat alles in het kader van Ruimte voor de rivier.  Ik wil ook graag het Minor Social Green-project noemen dat we samen met onder meer Hogeschool Windesheim zijn begonnen. Hierin proberen jongeren andere mensen te inspireren tot duurzaam denken. Het gaat echt om een gedragsverandering.”

Waarom zit uw partij niet in het db?

“Ik ben natuurlijk maar een éénmansfractie, dus ik kwam niet direct in aanmerking. Maar ik zou het best willen. Ik mik maar op de volgende verkiezingen in 2015. Ik vond het al heel bijzonder dat ik in het ab kwam. Met 3200 stemmen. Een enorme erkenning. Misschien heb ik die bevestiging in het onderwijs een beetje gemist.”

Oh?

“Ik zit sinds 1973 in het onderwijs en ben daarin altijd heel ambitieus geweest. Helaas is onderwijs niet per definitie een wereld waar hoge aspiraties worden toegejuicht. Zo wilde ik in 1986 directeur worden van een basisschool, maar ik werd niet toegelaten tot de opleiding, omdat ik geen schoolleider was. En dat was wel een opleidingseis. Ik ben daar best een beetje bitter over geweest. Als ik opnieuw zou mogen beginnen, zou ik misschien iets politieks, maar in elk geval iets bestuurlijks kiezen. Daarom ben ik ook zo blij met mijn werk voor Groot Salland.”

Is dat niet moeilijk, een eenmansfractie?

“Valt mee hoor, want ik heb een uitstekende fractievolger, een chemicus. We vullen elkaar goed aan. Ik hoor dat we soms verrassend uit de hoek komen. We maken graag statements. Zo heb  ik dit jaar mijn algemene beschouwingen in de vorm van metaforen gegoten.  Ik kwam binnen op een vouwfiets en was gekleed in een groen/blauwe kleding, een verwijzing naar gras en water. Ik had allerlei spelattributen bij me om mijn betoog te onderbouwen: dominostenen, chocoladegeld, dobbelstenen, knikkers en pionnen.  Op die manier verslapt de aandacht minder. Ik maak ingewikkelde dingen graag aanschouwelijk.”

U bent lid van Waterlelie, het netwerk van vrouwelijke waterschapsbestuurders. Wat is volgens u de meerwaarde van vrouwen in waterschappen?

“Nog geen twintig procent van de waterschapsbestuurders is vrouw: zo’n 137. Dat is te weinig. Vrouwen hebben een andere kijk op dingen. Groot Salland zit nu bijvoorbeeld in een reorganisatie, ook in het kader van Sober en slim. Ik heb gevraagd: hoe voelt dit in de organisatie? Hoe ervaren de medewerkers het proces? Ga met ze in gesprek. Het doet mensen goed als ze gehoord worden.Ik denk dat vrouwen voor dit soort gevoeligheden soms wat meer oog hebben dan mannen.”

Foto Jan Boertien

Interview Waterschap nr. 2 jaargang 2013

Naar digitale Waterschap