“Toen ik in 1999 als bestuurder begon, was het waterschap een mannenbolwerk. De kracht van het gezamenlijk denken binnen de categorie ingezetenen was voor mij heel inspirerend. Tegelijkertijd voelde ik de behoefte aan een vrouwennetwerk. In datzelfde jaar organiseerde Thea de Roos, dijkgraaf van Het Lange Rond, een eerste bijeenkomst voor vrouwelijke waterschapsbestuurders en werd Waterlelie geboren. Een netwerk voor vrouwen in waterschapsbesturen met als doel het delen van kennis en ervaring. Later hebben Ankje van Essen van de Brielse Dijkring en ik het coördinatorschap op ons genomen. We geloofden in het samen sterk staan en vonden diversiteit een meerwaarde voor besluitvorming. Hiervoor hebben we hard aan de weg moeten timmeren. Bij de invoering van het lijstenstelsel bij de waterschapsverkiezingen in 2008 hebben we samen met de Nederlandse Vrouwenraad het project ‘Water zoekt Vrouw’ opgestart. We maakten ons sterk om vrouwen hoog op de lijsten te plaatsen en de vrouwen werden via cursussen voorbereid op het bestuurlijke werk. We hebben veel bereikt. Het aantal vrouwelijke bestuurders is substantieel toegenomen. Alle waterschappen kennen nu Waterlelie en de kracht van de vrouwelijke bestuurders.”